با وجود شکست 2-0 در ورزشگاه امارات، آرسن ونگر باور داشت که هنوز پنج درصد احتمال صعود وجود دارد. یادداشت ردنپ برای دیلی میل را می خوانید: 

آرسنال می تواند سرش را بالا بگیرد. آن ها مقابل تیم بهتر بازی می کردند و با این حال موقعیت هایی خلق کردند. اما بیایید خودمان را دست نیندازیم: آن ها حذف شده اند. شانسی برای جبران نتیجه در زمین حریف وجود ندارد. حالا زمان آن رسیده که تمرکز خود را روی لیگ برتر  و جام حذفی بگذارند. بازی برگشت در لیگ قهرمانان باید در کمترین اولویت به نسبت دو تورنمنت دیگر باشد. ونگر باید راهی برای محافظت از بازیکنان همیشه مصدوم و راهی برای شروع برد ها در لیگ پیدا کند. همه از مسی، سوارز و نیمار حرف می زنند اما بوسکتس یکی از مهم ترین ها در بارسلونا است و همیشه دست کم گرفته می شود. او نبض بازی را در دست دارد. تمپو بازی را تغییر می دهد و دانش فوق العاده ای در زمینه چگونگی باز کردن دفاع حریف با یک پاس ساده دارد. این کاری بود که در انتهای نیمه اول انجام داد. آلوز را صاحب توپ کرد و در ادامه ضربه سر سوارز  با چند اینچ اختلاف به بیرون رفت. وقتی باید بازی سرعت بگیرد، او این کار را آغاز می کنند و تاثیری بزرگ روی تمام بازیکنان کناری دارد. 

نااامید کننده است وقتی که مردم می گویند آرسنال خوشحال می شود که مالکیت را نداشته باشد و این تاکتیک ونگر است. بگذارید برایتان شفاف بگویم: هیچ تیمی از نداشتن توپ خوشحال نمی شود. فکر می کنید مسوت اوزیل، آرون رمزی و الکسیس سانچز به مانند اشباح سرگردان به دنبال بازیکن صاحب توپ می دوند؟ این کاری است که بارسلونا شما را مجبور به آن می کند. آن ها آرسنال را مجبور به دویدن کردند؛ این کاری است که آرسنال با تعداد زیادی از تیم ها در لیگ برتر انجام می دهد. نداشتن توپ، نقشه بازی نیست. 

از جدال بین نیمار و هکتور بیرین لذت بردم. به مانند دو ماشین پرنده بودند. وقتی بحث سرعت باشد، گام به گام پیش می روند اما در نهایت نیمار است که با شیوه های خود برتری اش را ثابت می کند. این برزیلی نابغه است. چیزی که در موردش دوست دارم این است که در ابتدای ورودش به اسپانیا به نظر دائم در حال خودنمایی به نظر می رسید اما به زودی نشان داد که فراتر از این حرف هاست. پاسش به مسی فوق العاده بود. مسی هنوز هم برای من بهترین است اما نیمار دارد بهتر و بهتر می شود. عاشق این هستم که بازی هایش را در لیگ برتر ببینم. 

در نیمه دوم آرسنال از لحاظ بدنی تحلیل رفت. این همان چیزی بود که بارسلونا می خواست. بسکتبال آن ها آغاز شد و  روی ضد حملات حریف را آزار دادند.  تعداد زیادی از بازیکنان آرسنال در صحنه گل اول جلوتر از توپ بودند. شانس های خوبی داشتند اما بارسلونا به این باور رسید که نمی توانند از آن ها استفاده کنند.