شاگردان کریس کولمن در این دیدار ابتدا با یک گل از حریف عقب افتادند اما در ادامه سه گل زدند و توانستند حریف پرتغال در مرحله نیمه نهایی شوند.

بلژیکی ها بازی را بهتر آغاز کردند و در دقایق ابتدایی بیشتر توپ و میدان را در اختیار داشتند و این برتری به گل اول بازی در دقیقه 12 منجر شد. راجا ناینگولان که پشت محوطه جریمه صاحب موقعیت شده بود، با یک ضربه تماشایی دروازه وین هنسی را باز کرد.

بعد از این گل ولزی ها جلو کشیدند و توانستند ابتکار عمل را در دست بگیرند و سرانجام در دقیقه 30 به گل تساوی رسیدند. روی ضربه کرنر آرون رمزی بود که اشلی ویلیامز از تعلل مدافعان بلژیک استفاده کردو با ضربه سر دروازه کورتوا را باز کرد.

در دقایق پایانی نیمه اول بازی متعادل تر شد و هر دو تیم یکی دو موقعیت نصفه و نیمه داشتند اما توپ دیگری از خط دروازه ها عبور نکرد و این نیمه با تساوی 1-1 به پایان رسید.

نیمه دوم را دو تیم بااحتیاط آغاز کردند اما این ولزی بودند که در دقیقه 55 توانستند روی حرکت تماشایی هال رابسون کانو به گل برسند. بار دیگر این آرون رمزی بود که در نقش گلساز ظاهر شد و ارسال او به مقابل دروازه، در شرایطی مناسب به رابسون کانو رسید و او هم با چرخشی تماشایی، مدافعان حریف را محو و با ضربه ای دقیق، دروازه را باز کرد.

بعد از این گل بازیکنان بلژیک حملات زیادی روی دروازه ولز ترتیب دادند و چند بار تا آستانه رسیدن به گل تساوی پیش رفتند اما ضربات کم دقت بازیکنان این تیم، یکی بعد از دیگری از دست رفت.
در حالی که بلژیکی ها در رسیدن به گل دوم ناکام بودند، ولز در دقیقه 85 به گل سوم رسید. فرار گونتر از سمت راست و ارسال او به مقابل دروازه، با ضربه سر ووکس حساب کار را 3-1 کرد.

در دقایق پایانی هم تلاش بلژیکی برای جبران گل های خورده بی نتیجه بود و بازی با پیروزی ولز به پایان رسید تا بعد از جام جهانی 1990، بار دیگر یک تیم بریتانیایی به نیمه نهایی یک تورنمنت بزرگ برسد.