ﭘﻮﺭﺗﻮ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺟﺎﻡ ﺗﻨﻬﺎ ﺩﺭ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﯾﮏﻫﺸﺘﻢ ﻧﻬﺎﯾﯽ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﮐﺎﺭﯼ ﺑﺰﺭﮒ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﺍﺩ ﻭ ﻣﻨﭽﺴﺘﺮﯾﻮﻧﺎﯾﺘﺪ ﺭﺍ حذف کرد؛ همان دیداری که مورینیو با خوشحالی ویژه اش، الدترافورد را ساکت کرد.

 مورینیو و پورتو اما برای رسیدن به دیدار نهایی در گلزن کرشن کار سختی نداشتند و ﺩﺭ ﻣﺮﺍﺣﻞ ﺑﻌﺪﯼ ﻟﯿﻮﻥ ﻭ ﺩﭘﻮﺭﺗﯿﻮﻭﻻﮐﺮﻭﻧﯿﺎ ﺭﺍ ﺷﮑﺴﺖ ﺩﺍﺩﻧﺪ. ﺍﻣﺎ ﻣﻮﻧﺎﮐﻮ راهی بسیار دشوارتر در پیش داشت ﺑﺮﺍﯼ ﺭﺳﯿﺪﻥ ﺑﻪ ﻓﯿﻨﺎﻝ، ﺭﺋﺎﻝ ﻣﺎﺩﺭﯾﺪ ﻭ ﭼﻠﺴﯽ ﺭﺍ ﺩﺭ ﭼﻬﺎﺭ ﺩﯾﺪﺍﺭ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﺟﺬﺍﺏ ﺑﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ.

ﺭﻭﯼ ﮐﺎﻏﺬ ﻫﻤﻪ ﺑﺨﺖ ﻗﻬﺮﻣﺎﻧﯽ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﻮﻧﺎﮐﻮ ﻣﯽﺩﺍﺩﻧﺪ ﺍﻣﺎ ﺍﯾﻦ ﺗﯿﻢ با سه گل شکست خورد ﻭ ﮊﻭﺯﻩ ﻣﻮﺭﯾﻨﯿﻮ ﺍﺯ ﻫﻤﺎﻥ ﻓﯿﻨﺎﻝ ﻧﺎﻡ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﯿﺎﻥ ﻣﺮﺑﯿﺎﻥ ﺑﺰﺭﮒ ﺩﻧﯿﺎ ﺛﺒﺖ ﮐﺮﺩ . ﺷﺎﯾﺪ ﺍﮔﺮ ﺩﺷﺎﻥ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺑﺎﺯﯼ ﺑﺮﻧﺪﻩ ﻣﯽﺷﺪ، ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﻓﻮﺗﺒﺎﻝ ﺍﺭﻭﭘﺎ ﺷﮑﻞ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﻣﯽگرفت.

ﺩﺷﺎﻥ ﺩﺭ ﯾﻮﺭﻭ 2016 ﻓﺮﺻﺖ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺩﺍﺷﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﯿﺎﻥ ﻣﺮﺑﯿﺎﻥ ﺑﺮﺗﺮ ﺩﻧﯿﺎ ﻗﺮﺍﺭ ﺑﮕﯿﺮﺩ . ﺍﻭ ﭘﯿﺶﺗﺮ ﺗﻨﻬﺎ ﯾﮏ ﻓﺼﻞ ﻣﺮﺑﯽ ﯾﻮﻭﻧﺘﻮﺱ ﺩﺭ ﺳﺮﯼ B ﺑﻮﺩ ﻭ ﯾﮏ ﺑﺎﺭﻫﻢ ﺑﺎ ﻣﺎﺭﺳﯽ ﻗﻬﺮﻣﺎﻥ ﻟﯿﮓ ﻓﺮﺍﻧﺴﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ؛ ﺩﺳﺘﺎﻭﺭﺩﯼ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﻤﺘﺎﺯ ﺑﻮﺩﻥ ﮐﺎﻓﯽ ﻧﯿﺴﺖ . ﺍﻣﺎ ﺍﯾﻦ ﺑﺎﺭ ﺑﺎﺯ ﻫﻢ ﺍﻭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﯾﮏ ﺗﯿﻢ ﺍﺯ ﭘﺮﺗﻐﺎﻝ ﺷﮑﺴﺖ ﺧورد؛ ﺁﻥ ﻫﻢ ﺩﺭ ﺟﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﻓﺮﺍﻧﺴﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﺭﺳﯿﺪﻥ ﺑﻪ ﻓﯿﻨﺎﻝ ﺁﻟﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﭘﺮﺗﻐﺎﻝ ﻭﻟﺰ ﺭﺍ.

ﺩﺭ این فینال هم ﺑﺨﺖ ﭘﯿﺮﻭﺯﯼ ﻓﺮﺍﻧﺴﻪ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺑﻮﺩ و وقتی کریس رونالدو در همان دقایق ابتدایی مصدوم شد، به نظر می رسید بالاخره الهه فوتبال به دشان و تیمش لبخند زده است اما وقتی کلاتنبرگ سوت پایان بازی را به صدا درآورد، باز هم این پرتغالی ها بودند که مقابل چشمان او و مردانش خوشحالی کردند.

ﺩﺷﺎﻥ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﺑﺎﺯﯼ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦﻫﺎﯼ ﻓﺮﺍﻧﺴﻪ و اروپا بود و به همه جام های ممکن رسید؛ از قهرمانی در چمپیونزلیگ تا فتح یورو و جام جهانی. اما هنوز در مربیگری نتوانسته به جایگاهی که باید دست پیدا کند. او نشان داده که می تواند این کار را بکند؛ البته اگر نفرین پرتغالی بار دیگر در آخرین گام او را ناکام نگذارد.