سپس،صحبت از نکته اصلی و راز موفقیتش می شود:"برای رسیدن به چنین جایگاهی باید یک "تیم جنگجو و شورشی"داشته باشیم.''

جنگجویی و شورشی بودن، صفت همیشگی سامپائولی در طول دوران مربیگری اش بوده و این ویژگی ، هم برای سویا و هم لالیگا می تواند اتفاق جذاب و هیجان انگیزی باشد. بعد از اینکه سویا، سه بار متوالی قهرمان لیگ اروپا شد، باشگاه آندلسی، در جایگاهی قرار گرفته که به خود باوری و هویت تعریف شده ای رسیده. زمانی که "اونای امری" سرمربی سویا شد، این باشگاه در طلایی ترین دوران حیاتش قرار گرفت.

تیم اول آندلس با تماشاگران پرشورش، در سال های اخیر یکی از بهترین تیم های اسپانیا بوده است؛ البته این تیم قبل از امری به لطف حضور مدیر ورزشی باهوشی چون "مونچی"، با اینکه در هر فصل ستاره هایش را می فروشد، با بازسازی و بستن مجدد تیم، اثری از افت و ضعیف شدن را در زمین نشان نمی داد. سویا به لطف خرید های هوشمندانه و تصمیمات عالی، استاد بازسازی و احیاست. آنها 'گرند مستر' بازی های حذفی و کاپ هستند.

مربی جدید سویا یک جنگجو و شورشگر است. او خشونت و سر سختی خاصی دارد. او هرگز در مورد محدودیت ها و کاستی های تیمش ناله نمی کند و هرگز اجازه نمی دهد تیمش چنین ذهنیتی پیدا کند. او اصول و باور هایی دارد که امضای خودش است. در ضمن او آرژانتینی است. به نظر شما جالب نیست؟ این آرژانتینی بودنش شما را یاد چیزی نمی اندازد؟ از سال 2011 تا الان، همه از انقلابی که دیگو سیمئونه با اتلتیکو مادرید به راه انداخت شگفت زده شده اند. چیزی که توازن قدرت را در لالیگا تغییر داد. به خاطر "او"اسپانیا اکنون سه تیم مدعی قهرمانی لالیگا دارد. در کنار رئال مادرید و بارسلونا. در این مدت، او 5 جام مهم فتح کرد و به دو فینال چمپیونزلیگ رسیده. قبل از او، در اتلتیکو، ناکامی و شکست های متوالی بد جوری دور تیم را گرفته بود. سیمئونه، در این مدت به اتلتیکو "هویتی"بخشید که در بین تمام تیم های اسپانیا و اروپا نادر بود. سیمئونه ثابت کرد که "می توان"موفق شد و اکنون سامپائولی با چنین شخصیتی، شاید بتواند سویا را نیز به جایگاه اتلتی برساند.

با تماشای موفقیت اتلتکیو با سیمئونه، این سوال به ذهنمان می آید که آیا سامپائولی می تواند شاهکار مشابهی را در سانچس پیسخوان رقم بزند؟ آیا می تواند با متد های خاص و هجومی اش قطب چهارم را در فوتبال اسپانیا ایجاد کند؟

آیا او می تواند سویا را به تیمی تبدیل کند که با فوتبال اگرسیو و هجومی اش به یک تیم شاخص تبدیل شود؟ و اینکه می تواند دوران طلایی جدیدی را در سویا تجربه کند؟ اولین جوابی که به ذهن می رسد این است که: مطمئنا نه. اما یادمان نرود که زمانی که سیمئونه به ویسنته کالدرون آمد، همین منفی نگری درمورد او هم وجود داشت.

براى شناخت سامپائولى کافى است به بازوى دست چپش توجه کنیم که شعرى از ترانه آرژانتینى prohibido  روى آن خالکوبى شده. این ترانه می گوید:'حرف کسی را گوش نمی کنم واز کسى تقلید نمیکنم چرا که بسیارى از چیزهایی که دیگران از آنها دورى  میکنند، به من انرژى میدهد.' براى سامپائولى 56 ساله این نوشته ها فقط یک شعار نیستند؛ بلکه او به آن ها عمل میکند. او شخصیتى شجاع و نوآور دارد که همواره دنبال تغییر و ابتکار است.

همانطور که در تیم یونیورسیداد شیلی و پس از آن در تیم ملى شیلی، دیدیم. تیمی که مارسلو بیلسا پیشتر ستونش را ساخت. سامپائولی سپس جانشین بیلسا شد. مربی سویا که طرفدار فوتبال اگرسیو، پر انرژی وبا پرسینگ بالا بود، خیلی سریع با فوتبال تماما هجومی به چهره ی ممتاز فوتبال شیلی تبدیل شد. او تیمش را جوری می چید که خودش به آن اعتقاد داشت. بازی با سیستم ٣-٤-٣ و نمایش تماما اگرسیو که گاهی به شکلی افراطی تبدیل می شد. وقتی که شیلی با هدایت او اسپانیا را از جام جهانی ٢٠١٤ در مرحله گروهی حذف کرد در مصاحبه ایی گفت:"ما شورشیان این تورنمنت هستیم."

برای سامپائولی حرف دیگران مهم نیست و او کار خودش را انجام می دهد. او مربی متفاوتی است. اصلا نمیتواند با کسانی کار کند که به او دستور بدهند. سامپائولی در سال ٢٠١٤ در مصاحبه با سایت فیفا گفت:" اگر قرار بود در تیم هایم ادم های بالادستم به من دستور بدهند، در همان شهر کاسیلدا می ماندم و به صندوقداری در بانک ادامه میدادم. داشتن روحیه ی شورشی و جنگجویی در زندگی ام تعیین کننده بود. این صفات اجازه نداد از اجرای چیزهایی  که در ذهن دارم، دست بکشم." تا الان با حضور سامپائولی و به کمک مدیر ورزشی باشگاه-مونچی- سویا توانسته تیم خوبی ببندد.

با اینکه گرگورز گریچوویاک به همراه اونای امری به پاریس رفته و اور بانگا هم به تیم اینتر، نگاهی به لیست خرید های سویا تا این برهه از پنجره تابستانی امیدوار کننده است. فرانکو واسکس(بازیکن آرژانتینی- ایتالیایی که در پالرمو عالی بود)، خواکین کوره آ(بازیکن میانی با استعداد سمپدوریا)، گانسو(ستاره سانتوس که چند سال قبل در کنار نیمار و اسکار از ستاره های اینده ی برزیل محسوب می شد ولی یک مصدومیت بد شکوفایی اش را به وقفه انداخت و در سائوپائولو دوباره احیا شد)، هیروشی کیوتاکه(هانوفر)، پابلو سارابیا و ماتیاس کرانه ویتر که آخری بصورت قرضی به این تیم آمده است.

نکته ای که این روزها مطرح می شود این است که آیا سویا می تواند روی گلزنی مهاجم فرانسوی اش، کوین گامیرو"حساب کند، بازیکنی که در سالهای اخیر عمکلرد عالی داشت. سویا تیمی دارد که از قبل و به لطف دوران درخشان امری، آن هویت و شخصیت قابل احترام را برای رقابت با غول های سنتی کشور دارد اما تنها چیزی تیم را از دوران امری و خوانده راموس و کاپاروس متمایز می کند تزریق خون هجومی است که سامپائولی مسئول آن است. دوران گذار معمولا طول می کشد. مربی جدید سویا بعد از دیدار دوستانه سویا با ریورپلاته گفت:"برای رسیدن به بلوغ تاکتیکی نیاز به زمان داریم."

شاید تا پنج- شش هفته اول هم بازیکنان سویا نتوانند با تاکتیک های سامپائولی هماهنگ شوند. این کاری زمانبر است ولى وقتی که به آشنایی کامل برسند، باید از این تیم ترسید. سویا تیمى استثنایى خواهد شد که همچون اتلتیکو مادرید، مربى و روش بازى منحصر به فردى خواهد داشت. برعکس اتلتیِ چولو،حمله میکنند، تیمهاى مقابل را شگفت زده میکنند و با جنگندگى دفاع میکنند و براى رسیدن به هدفشان، هیچ احتیاط و محافظه گرى نخواهند داشت. برای اینکه تصور بهتری داشته باشید، شیلی را بیاد بیاورید. چند روز قبل در مصاحبه به فاکس اسپورت گفت:"تنها قولی که می توانم بدهم این است که از ایده های هجومی ام دست نکشم. به تمام هواداران می گویم که فقط و فقط به حمله کردن فکر می کنیم. مجالی به حریفان نمی دهیم."