آنالیز: پیش‌نمایشِ چلسیِ 2015-2016

پیت شارلند

مورینیو همانطور که قول داده بود در دومین فصلِ حضورِ دوباره‌اش رویِ نیمکتِ چلسی، لیگ برتر را برد. چلسی در این فصل بی رقیب بود و تنها 3 بار شکست خورد، که یکی از این شکست‌ها زمانی رخ داد که قهرمانی‌اش قطعی شده بود. برایِ همین در فصلِ جدید هم چلسی مدعیِ اولِ قهرمانی است و تیم‌هایِ دیگر برایِ رسیدن به آبی‌هایِ لندن باید تلاش کنند.

برایِ تعریفِ چلسیِ 2014-2015 کافیست سه آمار را بررسی کنیم. اولی ادن ازار است که بهترین بازیکنِ چلسی و لیگ برتر بود و 180 دریبلِ موفق داشت؛ بیشتر از هر بازیکنِ دیگری در 5 لیگِ اولِ اروپا. اما آن سویِ زمین، وقتی ازار یک تنه دفاعِ حریف را به هم می‌ریخت، مدافعینِ چلسی به رهبریِ جان تری، بهترین خطِ دفاعیِ لیگ را تشکیل داده بودند. چلسی فصلِ پیش تنها 32 گل خورد، و جان تری که در دورانِ کوتاه حضورِ بنیتز در استمفورد بریج نیمکت‌نشین شده بود، تمامِ دقایقِ لیگ (3420) را بازی کرد. فقط سه بازیکنِ دیگر در فصلِ 2014-2015 چنین آمارِ خیره کننده‌ای داشتند. در ضمن جان تری بعد از گری پالیستر (1992-1993) دومین بازیکنی در تاریخِ لیگِ برتر شد که تمامِ دقایقِ فصل را برایِ تیمِ قهرمان بازی کرد.

یکی از پیشرفت‌هایِ مهمِ چلسی در فصلِ گذشته شرکتِ ادن ازار در بعدِ دفاعی و کمک کردنش به سزار آزپیلیکوئتا بود. مورینیو دو فصل پیش بعد از بازیِ رفت مقابلِ پاریس سن ژرمن از ستاره‌یِ بلژیکی‌اش در مصاحبه‌یِ مطبوعاتی انتقادِ شدیدی کرد. اما این انتقاد تاثیرِ مثبتی بر بازیِ ازار گذاشت و از او بازیکنی کامل‌تر ساخت.

مهره‌یِ کلیدیِ دیگر مورینیو، سسک فابرگاس است. هافبکِ سابقِ بارسلونا و آرسنال فصلِ پیش در مجموع 18 پاسِ گل داد که آماری بسیار خوب است. اگر فابرگاس این فصل هم آماده باشد، و اگر افتِ همیشگی‌اش در ژانویه را نداشته باشد، می‌تواند عاملی مهم در دفاعِ چلسی از عنوانِ قهرمانیِ لیگِ برتر باشد.

اما مشکلِ بزرگِ چلسی، در عمقِ اسکوادش است. درسته که مورینیو بهترین ترکیبِ اصلی بینِ کلِ تیم‌هایِ لیگ برتر را دارد، اما اگر ازار یا فابرگاس دچارِ مصدومیتِ شدید شودند، آیا رامیرز و موزز می‌توانند جایشان را پر کنند؟ پاسخ منفی است. چلسی در خطِ حمله هم پوششِ لازم برایِ دیگو کاستا را ندارد. مصدومیتِ مضمنِ همسترینگِ کاستا، دیگر خطرِ جدی برایِ چلسیِ مورینیو است، جایی که فالکائو و رمی نشان داده‌اند، نمی‌توانند گزینه‌ای مطمئن باشند. در ضمن آمادگیِ جان تری هم نکته‌ایست که باید بهش توجه کرد. آیا تریِ 34 ساله بعد از گذراندنِ چنین فصلِ سنگینی می‌تواند، یک فصل دیگر را هم بدونِ مصدومیت و آماده بازی کند؟

از آغازِ دورانِ رومن آبراموویچ در چلسی تری تنها بازیکنِ آکادمیِ چلسی بوده که خودش را به تیمِ اول تحمیل کرده است. اما در حالِ حاضر چلسی یک بازیکنِ آکادمی بسیار مستعد دارد که اگر تحتِ نظرِ مورینیو رشد کند، می‌تواند از ستاره‌هایِ آینده‌یِ فوتبالِ انگلیس شود. روبن لوفتس-چیک، اسمِ این بازیکن است، هافبکی بسیار تنومند و قدرتمند.

از منظرِ تاکتیکی هم به نظر نمی‌رسد چلسی تغییرِ خاصی کند. مورینیو فصلِ پیش از سیستمِ پایه‌یِ 1-3-2-4 استفاده کرد و در مقاطعی به 3-3-4 روی آورد. اگر اسکار مثلِ فصلِ پیش در پستِ شماره‌یِ 10 بازی کند، می‌تواند با عقب‌تر آمدن تیمش را از 1-3-2-4 به 3-3-4 ببرد. اما در بازیِ کامیونیتی شیلد دیدیم که ویلیان در این پست بازی کرد و نمایشِ نسبتا خوبی هم داشت. به هرحال به احتمالِ زیاد، مثلِ فصلِ پیش اسکار و ازار و ویلیان سه مهره‌یِ پشتِ دیگو کاستا خواهند بود و ماتیچ و فابرگاس هم هافبک‌هایِ میانی.