یادداشت: مستر کلوپو، ستاره پاپ

          admin 
            بازدید : 59
          1394/01/26
           نظرات (0)
        

یادداشت: مستر کلوپو، ستاره پاپ

مطمئنا اگر خبر جدایی یورگن کلوپ به جای بهار 2015، در بهار 2013 منتشر می شد، بازتاب های بسیار گسترده ‏تری داشت.‏


در آن روزهای "مستر کلوپو" دورتموند را به فینال چمپیونزلیگ رسانده بود و در دنیای ‏فوتبال همه جا صحبت از این مربی عجیب و غریب و خاص بود. اما اکنون بعد از یک فصل دشوار که بیشتر در ‏جدال برای فرار از سقوط گذشت، خبر جدایی کلوپ کمی طنین اش را ازدست داده است؛ هرچند برای هواداران ‏دورتموند همچنان دورنمای جدایی او دلهره آور است. ‏ حالا که وقت جدایی فرا رسیده، شاید بد نباشد سری به آرشیو هم بزنیم و ببینیم در روزهای اوج، یورگن کلوپ چطور ‏قلب ها را تسخیر کرده بود. این یادداشتی است که بعد از پیروزی پرگل دورتموند مقابل رئال مادرید در نیمه نهایی ‏چمیونزلیگ و صعود این تیم به دیدار نهایی این رقابت ها، در نشریه دیلی میل منتشر شد:‏ یورگن کلوپ ستاره این روزهای اروپا شده است. او با ظاهر نامتعارفش توجه بسیاری را جلب کرده. اما خودش ‏می‌گوید مدیر بانک نیست که کت و شلوار بپوشد! با آن طرز لباس پوشیدنش که شبیه بچه‌درس‌خوان‌هاست و با آن ‏ژست منطقی‌اش از آن افرادی نیست که بخواهید ستاره پاپ بخوانیدش. اما آهنگی هست که بارون فون بورسیگ ساخته ‏به نام «کلوپو، ستاره پاپ». این آهنگ با بیس کوبنده‌اش و با ترانه‌ای که خواننده فریادشان می‌زند، پر است از ‏سروصدای طرفداران جایگاه جنوبی ورزشگاه دورتموند. آهنگ در ستایش مردی است که موفقیت را به دورتموند ‏بازگرداند. تردیدی نبود که بسیاری پس از پیروزی چهار بر یک دورتموند مقابل رئال مادرید این آهنگ تکنو را ‏شنیدند. این برد برتری بوندس‌لیگا در اروپا را نشان داد. اگر کلوپ قبلا ستاره پاپ نبود، حالا دیگر قطعا شده است. ‏تنها 24 ساعت پس از آن که بایرن مونیخ با پیروزی چهار بر صفر مقابل بارسلونا نشان داد شاید پایان دوران طلایی ‏این باشگاه رسیده باشد، دورتموند، تیم دوم آلمان با فاصله 20 امتیاز نشان داد که بسیار قدرتمندتر از تیم دوم اسپانیا ‏است.‏ کلوپ با انقلاب تاکتیکی‌اش بروسیا دورتموند را یکی از مخوف‌ترین و جذاب‌ترین تیم‌های اروپا ساخت. اما ما از او ‏چیز زیادی نمی‌دانیم.جالب آن که تز دانشگاهی او این بود که نشان داد راه رفتن بهترین ورزش برای همه است. ‏مشخص است که او بسیار به حرکت می‌اندیشد. رهیافت تاکتیکی کلوپ به شکل عجیبی سرراست است: 1-3-2-4 با ‏تغییرات ریز، بسته به نقاط ضعف حریف. او با افرادی که به باشگاه آورد توانسته سبکی مبتنی بر شدت بالا و ‏ضرباهنگ سریع بسازد که رئال مادرید را مانند برخی تیم‌های دیگر نابود ساخت.دورتموند در آن بازی هرگز برای ‏مدتی طولانی بدون توپ نمی‌ماند. آنها مرتبا بازیکنان رئال را تعقیب می‌کردند و دو نفری بر سر بازیکن صاحب توپ ‏می‌ریختند و مجبورش می‌کردند اشتباه کند. ژوزه مورینیو 10 دقیقه از بازی نگذشته بود که مجبور شده بود به کنار ‏خط بیاید و از بازیکنان بخواهد سرعت بازی را کاهش دهند.‏ کلوپ از ماینس به دورتموند آمد؛ از تیمی که در لیگ 338 بار برایشان بازی کرد و سپس به عنوان مربی برای اولین ‏به دسته برتر آوردشان. او از دورتموند هم توانسته تیمی پیروز بسازد.‏ یکی از اولین کارهای او پس از ورود به وست‌فالن سامان‌دهی به خط دفاعی تیم بود که باعث شده بود آنها در سال ‏گذشته در بوندس‌لیگا سیزدهم شوند. روبرت کوواچ و کریستین وورنز، دو بازیکن کهنه‌کار از این تیم جدا شدند. آنها ‏روی هم 69 سال داشتند. نون سوبوتیچ، نوجوان ماینس و متس هوملس، دیگر بازیکن جوان به دورتموند آمدند.‏ اعتقاد کلوپ به جوانان باعث شد لوکاژ پیشچک، ماریو گوتزه، سون بندر، ایلکای گون‌دوغان و دیگران فرصت آن را ‏بیابند که بدرخشند و قدیمی‌ها را کنار بزنند.‏ بندر توانسته توپ‌ربای قدرتمندی در مقابل خط دفاعی باشد. منچستریونایتد و دیگر تیم‌ها او را می‌خواهند. گون‌دوغان ‏هم بازیکنی است نسبتا ناشناخته. گوتزه که تابستان به بایرن می‌رود، و مارکو روییس اغلب کنار هم کار می‌کنند تا به ‏مدافعان کناری تیم‌های مقابل فشار بیاورند. روبرت لواندوفسکی که چهار گل زد و 35 گل در 43 دیدار در این فصل ‏زده هم در حال حاضر جذاب‌ترین هدف برای تیم‌هایی است که دنبال مهاجم هستند. کلوپ پارسال در گفتگویی گفت: ‏‏«جاهایی هست که باید در آنها به روش خاصی فوتبال بازی کنید. نمی‌توانید از این راضی باشید که عقب بنشینید و ‏توپ را بی‌هدف به جلو بفرستید. دورتموند یکی از آن جاهاست. ما می‌خواهیم فوتبالی بازی کنیم که مردم به یادشان ‏بماند.»‏ او یک بار دیگر هم گفته بود: «بردن یک بازی با نمایشی ضعیف همیشه بهتر از باخت با بازی عالی نیست. چون ‏پیروزی حس کاذب و اشتباهی از موفقیت به انسان می‌دهد.» کلوپ در دورتموند مرتبا رو به جلو حرکت کرده است. ‏او تیم را از رده نازل سیزدهم در دو فصل بعد به رتبه‌های ششم و پنجم رساند. سپس در سال‌های 2011 و 2012 دو ‏قهرمانی به دست آورد. آنها در دومین فصل قهرمانی به رکورد بی‌سابقه 28 بازی بدون شکست رسید.‏ کلوپ 45 سال دارد. یعنی تنها کمی بیشتر از سن بازنشستگی بازیکنان. روش او این بوده که همیشه دوست بازیکنانش ‏باشد نه این که چهره پدرانه داشته باشد. او کاریزماتیک است، شوخ‌طبع و البته پیش بازیکنان قرار می‌گیرد. تعجبی ‏ندارد که دورتموند چنین روحیه‌ فوق‌العاده‌ای داشته باشد.‏ کلوپ که اهل اشتوتگارت است تمام دوران بازی را در ماینس گذراند؛ تیمی نه‌چندان به‌یادماندنی از راین‌لند. او در ابتدا ‏مهاجم بود و سپس مدافع شد. ماینس همیشه در دسته‌های پایین‌تر فوتبال آلمان روزگار می‌گذراند. اما اوضاع از زمانی ‏عوض شد که کلوپ پس از بازنشستگی در سال 2001 مربی تیم شد. او پس از این که تیم را چند بار به آستانه صعود ‏رساند آنها را در سال 2004 برای اولین بار به بوندس‌لیگا 1 آورد و سه فصل نگاهشان داشت.‏ ماینس در فصل 07-2006 سقوط کرد و کلوپ پس از آن که نتوانست آنها را در فصل بعد به دسته برتر بازگرداند ‏استعفا داد. اما او در آن زمان بیش از همه به دلیل این معروف بود که کارشناس شبکه ‏ZDF‏ بود و تحلیل‌های ‏حرفه‌ای‌اش از بوندس‌لیگا بسیاری را طرفدارش ساخت. جالب آن که او زمانی از ماینس جدا شد که سه باشگاه بزرگ ‏آلمان، یعنی بروسیا، بایرن و هامبورگ به دنبال مربی جدید می‌گشتند.‏ بایرن یورگن کلینزمن را برگزید که نامی مشهور بود و ستاره‌ای بود در حد باشگاه اف‌سی هالیوود. می‌گویند ‏هامبورگ هم به این دلیل مارتین یول را برگزید که در هنگام مصاحبه برخلاف کلوپ کت و شلوار به تن داشت! کلوپ ‏گفت: «اگر مدیر بانک بودم با این تیپی که می‌زنم کسی به من اعتماد نمی‌کرد. اما من که مدیر بانک نیستم و در ‏فوتبال کار می‌کنم.»‏ پس تنها دورتموند ماند. تیمی که پس از فتح لیگ قهرمانان در سال 1997 دورانی کابوس‌وار گذرانده بود. آنها بسیار ‏خرج کرده بودند تا در سطح بالا بمانند و در آستانه ورشکستگی بودند. وقتی کلوپ اولین حقوقش را از باشگاه گرفت ‏فکر کرد مسئول پرداخت اشتباه کرده چون مبلغی که گرفته بود کمتر از دستمزدش در ماینس بود! اما آن دوران دیگر ‏گذشته. کسی چه کار دارد کلوپ ژولیده و آشفته است. او روزگار خوب را به باشگاهی مشهور برگردانده.‏ از او پرسیدند آیا تغییر قدرتی در فوتبال اروپا صورت گرفته و او پاسخ داد: «به نظرم بهشت فوتبال در عمل ‏بوندس‌لیگای آلمان است. ما رقابتی‌ترین و جذاب‌ترین لیگ اروپا را داریم.» چه کسی توان مخالفت با او را دارد؟